Przed II wojną światową w Żegiestowie istniały dwie szkoły: łemkowska w Żegiestowie wsi oraz polska – w Żegiestowie Zdroju – Powszechna Szkoła im. św. Teresy powstała z inicjatywy ks. proboszcza J. Skwiruta. Została założona i otwarta 9 października 1935 roku i stanowiła własność Marii Wojdatowej, na której nazwisko poczyniono starania o koncesję. Miesięczne dobrowolne składki mieszkańców narodowości polskiej uzupełniały koszty utrzymania szkoły. Izba szkolna mieściła się w pensjonacie „Zamek”, który był własnością p. pułkownikowej Marii Wojdat. Pierwszymi nauczycielkami były: p. Władysława Rutynowa (pracująca 6 tygodni) oraz p. Rozalia Migaczówna. Na samym początku szkoła liczyła zaledwie 20 dzieci, ale już w roku 1938/39 uczyło się w niej 34 dzieci, w tym siedmioro dzieci łemkowskich, „na które wpływ dzieci polskich wywarł dodatnie skutki względem wychowania obywatelsko-państwowego i pod względem poprawnego wyrażania się w języku (ojczystym) polskim.”
Z ofiarowanych przez tutejszych mieszkańców książek została utworzona skromna biblioteka licząca w pierwszym roku ok. 50 książek. Prenumerowano także „Mały Płomyczek”, „Płomyczek”, „Płomyk” bardzo chętnie czytane przez dzieci.
W zimowe miesiące właścicielka szkoły dawała śniadanie niedożywionym dzieciom, co odnotowała kronika szkolna.
Polska szkoła w Żegiestowie Zdroju czynnie włączała się w obchody rocznic i świąt państwowych. Akademie z okazji 11 listopada, Konstytucji 3 Maja, były urządzane w Domu Zdrojowym. Czczono pamięć zmarłego marszałka Piłsudskiego, w dzień imienin prezydenta Mościckiego gromadzili się w szkole rodzice, goście i przedstawiciele władz by obejrzeć występy swoich dzieci. Uczniowie spotykali się z przyjeżdżającymi do Żegiestowa kuracjuszami. W 1938 roku wśród odwiedzających dzieci kuracjuszy znajdował się światowej sławy śpiewak p. Garda. „Po występach artystycznych dzieci, goście złożyli na potrzeby szkoły datek pieniężny w wysokości 124 zł.” Od 3 września 1938 roku szkoła mieściła się na plebani, a w dnia 10 maja została przeniesiona do własnego budynku. Do jego powstania przyczyniła się nowy właściciel szkoły ks. Proboszcz Skwirut, który czynił starania o upaństwowienie szkoły, co nastąpiło w wakacje 1939 r.
Po wybuchu II wojny światowej (w szkole już państwowej) została zatrudniona na etat p. T. Pająkówna. Zajęcia rozpoczęły się dopiero 13 listopada 1939 r. Aby utrzymać placówkę do szkoły zapisano wszystkie polskie dzieci z Wierchomli, Zubrzyka i Andrzejówki. Liczba uczniów wzrosła do 46. Warunki materialne szkoły podczas wojny były bardzo ciężkie. Nie było opału, więc drewno do szkoły dostarczał ks. Skwirut, w czym wspomagały go dzieci, przywożąc na saneczkach drewno dawane przez rodziców.
Ażeby dzieci mogły mieć ukończoną szkołę powszechną, nauczycielka przerabiała z nimi program szkoły 7 klasowej przez cały okres wojny, a przy końcu roku dzieci zdawały egzamin w szkole w Piwnicznej. W ostatnim roku wojny egzamin się nie odbył z powodu surowego zakazu władz niemieckich. Rok 1945 przyniósł wiele zmian również w oświacie. W wakacje tego roku wysiedlono z terenu Żegiestowa większość rodzin łemkowskich, więc szkoła łemkowska przestała istnieć.
Na potrzeby szkoły polskiej przejęto willę „Sanitas”. Warunki lokalowe szkoły w Żegiestowie po wojnie były trudne. Ilość uczniów wzrastała, więc klasy urządzano w trzech budynkach, bez wody bieżącej i kanalizacji. Stan ten trwał aż do roku 1985, w którym oddano do użytku nową szkołę, przestronną i nieźle wyposażoną. Głównym inicjatorem budowy nowego obiektu szkolnego był dr Wincenty Spiechowicz. Jego starania wspierała finansowo firma ZWAR z Warszawy, będąca do 1993 roku zakładem opiekuńczym szkoły. Dzieci pracowników ZWAR-u korzystały z budynku szkolnego podczas wypoczynku wakacyjnego.